Hoe ik in 7 dagen van Azambuja naar Fatima pelgrimeerde
Wat neem je mee op jouw pelgrimstocht?
De superhandige paklijst
Mijn backpack inpakken voor ik vertrek, is meestal het moment dat ik in staat ben de hele trip af te gelasten. Wat heb ik hier toch een hekel aan. Keuzestress! En bij een camino is daar al helemaal sprake van. Ik kan praktisch niks meenemen in die zorgvuldig uitgekozen ieniemienie rugzak van 36 liter. Die kocht ik om mezelf ertoe te dwingen niet te veel mee te slepen. Want geloof me, elke kilo telt onderweg. Ik moet dus zo goed mogelijk afwegen wat ik wel en wat ik allemaal vooral niet ga inpakken.
Als richtlijn houd ik maximaal 8 kilogram aan, zonder eten en drinken. Ik probeer zelfs nog wat ruimte over te houden. De kans is groot dat ik onderweg wat souvenirs koop waarvoor ik plek nodig heb.
Om het mezelf makkelijker te maken, maakte ik een superhandige basis paklijst. Ik deel hem graag met jou. Hopelijk bespaart het je ook wat inpakstress.
1. Sticking to the plan
Donderdag 3 september 2020 Van Azambuja naar Porto de Muge (17 kilometer), taxi naar Santarém
Snel kijk ik naar links en rechts. Ik verwacht dat er elk moment een boze Portugese boer op me af kan komen stormen. Als een klein kind dat stiekem een snoepje uit de snoeppot pikt, pluk ik een tomaat uit het veld en eet hem snel op. Heerlijk!
Mijn vrees slaat nergens op want ik ben hier helemaal alleen in de tomatenvelden van Azambuja. Geen boze boeren, geen andere pelgrims, he-le-maal niemand. Dat is gewoon nog even wennen, spreek ik mezelf moed in. Het geeft niet als het niet volgens plan verloopt. Het komt goed.
2. De camino is geen wedstrijd
Vrijdag 4 september 2020 Dagje Santarém
Bekijk het maar, ik ga Santarém bekijken vandaag. Luister naar je lijf. Wees lief voor jezelf. Als je langzaam reist, zie je meer. Je hebt ook al een taxi genomen dus dit kan er ook nog wel bij. Niemand verplicht je hiertoe.
De gedachten razen door mijn hoofd zodra ik wakker word. Het zit me niet echt lekker, maar verder wandelen is vandaag écht geen optie. Alle spieren in mijn lijf doen zeer en ik ben moe. Vanuit mijn bed in het Tagus Host hotel is het allereerste wat ik vandaag doe een nacht bijboeken. Jeetje ik heb er pas één dag opzitten. Nou èn, het is verdorie mijn camino.
3. Portugese gastvrijheid vind je om de hoek
Zaterdag 5 september 2020 Santarém naar Vale Flores (16 kilometer)
Walk, eat, sleep, repeat
Het doorsnee camino-ritme gaat als volgt: vroeg wakker worden in een stapelbed van ritselende tassen op de slaapzaal, slaapdronken in het donker vertrekken met een lampje op je hoofd, een bakje koffie met een stuk tortilla scoren, kletsen met andere pelgrims, gele pijlen volgen, genieten van de omgeving, nieuwe slaapplek zoeken, kleding wassen, douchen, blaren verzorgen, dutje doen, een simpele pelgrimsmaaltijd eten, naar de pelgrimsmis en vroeg naar bed. Buen Camino!
Niets van dit alles deze keer. Deze camino Fatima heeft zo zijn eigen ritme.
4. De camino leert mij een lesje
Zondag 6 september 2020 Vale Flores naar Monsanto (20 kilometer)
Grote hoogten en diepe dalen. Deze camino is een emotionele rollercoaster. En ik kom nou juist voor mijn rust. Lekker beetje wandelen op het platteland, de dingen des levens eens overzien, wat knopen doorhakken. Het loopt allemaal een tikkie anders.
De camino brengt je wat nodig is maar ik moet het eerst nog maar eens zien te overleven allemaal.
5. Pionieren in Coronatijden
Maandag 7 september 2020 Monsanto, Alcanena naar Minde (10 kilometer)
Mijn doel voor vandaag is een slaapplek vinden bij de Bombeiros, de brandweer. Het liefst had ik er vandaag een rustdag van gemaakt, maar nog een nachtje in het hotel van de niet al te gezellige Fransen in dit klein dorpje Monsanto in Alcanena zie ik niet zo zitten. Naar Minde lijkt me een prima afstand om af te leggen voor vandaag. Volgens Google Maps gaat het om 10 kilometer, ongeveer twee uur wandelen. En ik kan daar -als het goed is- bij de brandweer slapen. Hoe leuk is dat!
6. Goed is goed genoeg
Dinsdag 8 september 2020 Minde naar Fatima (15 kilometer)
Hee wat leuk op mijn laatste wandeldag tref ik toch nog andere Pelgrims. Ik ontmoet twee jonge mannen bij de start van het pad dat mij vandaag naar Fatima brengt. Ze hebben haast en ze willen mij vlug passeren. Ik weet ze nog snel te ontfutselen dat ze inderdaad ook naar Fatima lopen. Ze zijn vannacht om twaalf uur begonnen in Santarém en willen vanmiddag hun doel bereiken. Ze lopen me kwiek voorbij.
7. Corona houdt de bedevaartganger weg uit Fatima
Woensdag 9 september Dagje Fatima
Lucia (10), Francisco (8) en Jacinta (7). Om die drie herderskinderen draait het hier in de bedevaartplaats Fatima. Meer dan 100 jaar geleden op 13 mei 1917 is dit drietal met een schaapskudde op het veld. Ze zijn aan het spelen als plots in een fel licht een vrouw in het wit aan hen verschijnt, zwevend boven een eikenboompje. Ze verschijnt de komende maanden iedere keer op de 13e. De laatste en zesde keer is 13 oktober 1917. Ze vraagt om te bidden tot de rozenkrans voor vrede. In die tijd zitten ze midden in de Eerste Wereldoorlog.