De boetepot stond dreigend op het bureau van de eindredacteur. Als ik het me goed herinner, was het gewoon een glazen pot met een gouden draaideksel erop. Er zat behoorlijk wat losgeld in en een paar briefjes. Alle journalisten die een naam verkeerd hadden geschreven, moesten een euro betalen.

Journalisten zijn slechte spellers als het gaat om de namen van personen, straatnamen of bedrijfsnamen. Die pot moest slordige redacteuren en verslaggevers een lesje leren.

Nu stond die pot er volgens mij al een tijdje toen ik op die redactie kwam werken. Er werd nauwelijks nog naar omgekeken. Alleen als iemand kleingeld voor de snoepmachine nodig had, bleek die pot heel handig om briefgeld om te kunnen wisselen voor munten.

De boetepot had zijn effectiviteit verloren.

Dubbelcheck de spelling van namen

Het idee erachter snapte ik wel. Het is bloedirritant als je naam verkeerd is geschreven. Beeld het je eens in. Sta je eindelijk een keer in de krant of kom je op tv, is je naam fout gespeld. Grrrr.

Trouwens, ook als je naam verkeerd wordt uitgesproken, is het vreselijk storend. Ik weet nog goed dat ik als brugpieper een liedje aanvroeg bij het lokale radiostation Airpeace in Almere. Vol spanning wachtte ik voor de radio.

“En dan nu een nummer van Salt-N-Pepa aangevraagd door Mike…” NEEEE.

Moraal van dit verhaal: check altijd de naam en functie van de geïnterviewde en check die na afloop nog een keer.

Behalve als je bij Starbucks werkt. Daar schrijven medewerkers expres je naam verkeerd op zodat jij hun koffiebekers deelt op de social media. Kijk, dat is dan wel weer slim bedacht.