‘Ik ga de camino Portugués wandelen en ik neem mee… pumps, een sneeuwbol en een douchekop.’ Deze zin flitst door mijn hoofd terwijl ik verbaasd kijk naar deze items die pelgrims hebben achterlaten op een stenen muurtje, vlak voor de beklimming van de Alto de Portela Grande in Portugal.
Onervaren pelgrims vullen hun rugzak thuis voor de zekerheid met overbodige spullen. Onervaren tekstschrijvers doen hetzelfde in hun teksten.
Mensen die niet thuis zijn in tekstschrijven vullen hun artikelen met overbodige woorden en uitvoerige beschrijvingen. Ze weiden te veel uit om volledig te willen zijn. Ook houden ze een slag om de arm met woorden zoals ‘kunnen’ en ‘zouden’, voor de zekerheid.
Lezers ervaren al die extra uitleg en woorden als ballast. Ook pelgrims voelen dat het gewicht van hun overbodige spullen leidt tot flinke blaren en uitputting. Met die onnodige extra kilo’s bereiken ze nooit de top van de 400 meter hoge berg.
Eerst nadenken, dan schrijven
Wil je dat jouw lezers wél het einde van je tekst halen? Begin dan niet direct met schrijven, maar bereid je eerst goed voor. Gedraag je zoals ervaren pelgrims. Ze beseffen dat ze elke dag alles op hun rug moeten dragen voordat ze op hun eindbestemming zijn. Ze verdiepen zich daarom van tevoren in de route, houden de weersvoorspelling nauwlettend in de gaten en wegen thuis zorgvuldig af wat er mee mag in hun rugzak.
Denk dus goed na over de kern van je verhaal. Baken af wat je wilt vertellen, realiseer je voor wie je het artikel schrijft en wat je lezers moeten onthouden. Neem een structuur in gedachten en bedenk een creatieve insteek. Begin dan pas met wandelen… eh schrijven.
Lees de rest van het blog:
Bekijk ook deze aflevering van Maaikes Minuut:
Dit blog schreef ik voor Tekstnet, de beroepsvereniging van tekstschrijvers. Lees al mijn blogs
