Elke vijf seconden draait hij zich om. Hierdoor schudt het hele stapelbed heen en weer en doe ik geen oog dicht. De verleiding om met mijn wandelstok in het matras boven me te porren, is groot. Van deze pelgrim krijg ik letterlijk en figuurlijk het heen en weer. Het is een van de vele ongemakken tijdens de Camino Inglés. Toch maken juist deze momenten mijn pelgrimstocht tot een onvergetelijk avontuur!
De Camino Inglés is een pelgrimstocht van vijf tot zeven dagen, die start in de haven van Ferrol in Noord-Spanje. De Engelse en Ierse pelgrims kwamen vroeger in dit vissersdorpje met de boot aan. De wandeling gaat vervolgens zo’n 112 kilometer door het heuvelachtige landschap van Galicië naar Santiago de Compostella.
Al snel leer ik de andere pelgrims op deze route kennen. We wandelen, eten en slapen per slot van rekening elke dag samen. Toch voelt dat allerminst benauwd. De groep is groot, divers en ontzettend gezellig. Het is alsof een klein, vrolijk volkje van herberg naar herberg trekt.
Oeps! Een nachtelijke vergissing
Mijn eerste etappe eindigt in Pontedeume, waar we ook zullen overnachten. Bij de middeleeuwse toren haal ik de sleutel voor een plekje in de albergue municipal (gemeentelijke herberg). Ik betaal voor een bed mét dekens en een warme douche slechts 6,10 euro. Als ik dan ook nog het onderste bed in een stapelbed weet te bemachtigen, doe ik een klein vreugdedansje. Wat een mazzel!
Maar bij het slapengaan verdwijnt die blijdschap snel door de rusteloze pelgrim boven mij. Midden in de nacht stap ik woest uit bed, zoek het toilet op en besluit mijn matras uit het stapelbed te sjorren. Ik lig liever op de grond dan nog één seconde langer in dat schuddende stapelbed. In het donker graai ik naar mijn matras. Tenminste, dat denk ik… Per ongeluk knijp ik in de kont van een Spaanse medepelgrim, genaamd Cisco.
Een nieuw badpak voor Piet Snot
In Galicië regent het meer dan in de rest van Spanje. Op de website Galicia Tips lees ik dat een professor van de Universiteit van Santiago de Compostela heeft ontdekt dat er in het Gallego (de lokale taal van Galicië) zelfs meer dan zeventig woorden voor regen zijn. Als je deze pelgrimstocht (net als ik) in het voorjaar gaat wandelen, is een goede regenjas dus een absolute must!
Daar kom ik zelf helaas proefondervindelijk achter; het regent sinds mijn start onophoudelijk. Als ik onderweg naar Betanzos met enkele andere pelgrims onder de luifel van een koffiebar schuil, vraagt Maria uit Mexico plots: “Welke spullen uit jullie rugzak hebben jullie nog niet gebruikt?”
…
Lees hier de rest van het blog
Dit blog schreef ik voor het Wandel Magazine, voor de nieuwsgierige wandelaar.
