Toen ik net was begonnen als redacteur bij de krant, mocht ik de wethouder Financiën interviewen. Omdat er flink bezuinigd moest worden en ik goed voor de dag wilde komen, had ik mijn vragen zorgvuldig voorbereid. Ik was er helemaal klaar voor!
Maar al snel zakte ik weg in een moeras van containerbegrippen en politiek jargon. De woorden van de wethouder klonken voor mij als een vreemde taal. Ik knikte en glimlachte alsof ik precies begreep waar hij het over had, maar de paniek borrelde langzaam op. Hoe moest ik hier nu een begrijpelijk artikel over maken?
Je bent niet de enige
Iedere tekstschrijver maakt het wel een keer mee. Je hebt je grondig voorbereid op een vraaggesprek, maar de antwoorden van de geïnterviewde lijken onverwacht pure abracadabra. Je voelt je dom of je denkt dat de ander je dom vindt als je laat merken dat je er weinig van snapt. Help!
Wat is er aan de hand?
De kans is groot dat je gesprekspartner veel jargon, vage termen, dure woorden of wollige uitdrukkingen gebruikt. Soms zitten mensen zo diep in hun vakgebied, dat ze niet meer doorhebben hoe onbegrijpelijk ze klinken.
Daarnaast proberen geïnterviewden een negatieve boodschap nog wel eens te verpakken. Politici zijn daar bijvoorbeeld meesters in; ze hebben het over ombuigen, kostenoptimalisatie en budgettaire aanpassingen als ze gewoon bezuinigen bedoelen. Dat moet je maar net weten…
Wat ook het geval kan zijn: mogelijk weten de geïnterviewden zelf ook niet waar het precies over gaat. Ze zijn niet goed op de hoogte van alle details of het product is nog niet helemaal uitgekristalliseerd. Dat proberen ze in hun antwoorden te verbloemen.
Tot slot kan het gebeuren dat je geïnterviewde om wat voor reden dan ook liever geen openheid van zaken geeft en daarom vaag en onbegrijpelijk blijft.
Vraag toch door
Met vallen en opstaan heb ik geleerd dat er maar één ding opzit: vraag door. Stel je ‘domme vragen’ toch en desnoods nog een paar keer. Blijf net zo lang doorvragen tot je de materie volledig begrijpt.
Anders kom je gegarandeerd in de problemen bij het schrijven van je tekst. Het is onmogelijk een interessant, leesbaar verhaal te schrijven als je zelf niet snapt wat je op papier zet. Daar is niemand bij gebaat, zelfs niet als je lezerspubliek hoogopgeleid is of helemaal thuis is in het onderwerp.
…
Lees de rest van het blog:
Dit blog schreef ik voor Frankwatching. Lees al mijn blogs.
